Grappig out of office bericht.

Beste,

Dank voor de email.
Ik ben ben niet op kantoor. Ik lees mijn mail slechts sporadisch en deze wordt ook niet doorgestuurd. Voor dringende zaken kunt u contact opnemen met mijn collega's

Twitter? Dat is niks voor mij

Ik doe niet zo vaak iets nieuws maar zo nu en dan doe ik ook mee aan een hype.

Twitteren is mijn laatste. Niks bijzonders, gewoon een manier om de verveling te verdrijven. Je frustraties van je af schrijven heeft echt een louterende werking.

Ook reuze handig om op een feestje of zo van die ongemakkelijke stiltes mee weg te werken.

Ik vraag dan altijd even of er nog iemand twittert.

Er gebeurd dan ineens iets geks. Sommigen weten waar de klepel hangt, maar bij de meesten rinkelt alleen een belletje.

Echt opvallend hoe het dan de figuren van het belletje zijn die zeggen dat ze er helemaal niets mee hebben.

"Das nou echt helemaal niks voor mij!" hoor je dan.

"Ik ga een beetje mijn hele hebben en houden op de twitter gooien!" of  "Ik snap ook niet waar je de tijd vandaan haalt! Ik moet gewoon werken!" Dat is wel mijn favoriet. Blijkbaar heb ik zo goed voor elkaar in mijn leventje dat ik de hele dag kan twitteren.

En toch snap ik iets niet. Waarom is het dat sommige mensen geneigd zijn om iets wat ze blijkbaar niet eens kennen, te veroordelen als iets negatiefs? Hebben ze een zo sterk intuïtief vermogen dat ze al op afstand - veel eerder dan ik - de negatieve waarde van iets kunnen inschatten, of zijn deze mensen zo conventioneel van aard dat ze - by default - een defensieve houding aannemen?

Of is het gewoon ouderwets de vrees voor koud water?

Sinterklaasgedicht

Beste @rweerwag,

Sint heeft er lang over gedaan, misschien wel decennia,
Maar nu weet hij het zeker, Dit is de tijd van de sociale media.
Lang heeft de Sint zich verzet, geweigerd en gezwegen,
Maar nu heeft ook de Sint zich op de digitale snelweg begeven.
Dit weet nog niemand,  je hebt de primeur.
De Sint neemt je in vertrouwen als mede entrepreneur.

Zoals je goed weet beste @rweerwag, kunnen nieuwe dingen falen,
Je kunt niet met elk idee goud behalen.
Dus wat Sint zoekt, is geen bankzitter,
maar iemand die doorzet, met ervaring op Twitter.
Zodat Sint kan leren, hopelijk frequent,
waar hij moet zijn, voor de laatste trend.

Want hoe zit dat nou, beste @rweerwag, met bijvoorbeeld een hashtag?
Of een ‘blog’? Sint vindt het maar gek.
En dan ‘mentions’, dat woord kent Sint ook al niet,
laat staan dat andere rare woord: ‘tweet’.
Dat de keuze op jou is gevallen is met een reden,
want van alle twitteraars onomstreden,
ben jij de meest fanatieke, zonder twijfel.
Zonder Twitter ben jij als een christen zonder bijbel.

Maar beste @rweerwag, Sint moet het toch zeggen,
zo nu en dan is het echt niet raar om je twitterdoos weg te leggen.
Want al is het spel nog zo leuk,
het moet niet leiden tot huisvredebreuk.

Groeten Sint en Piet.

Kim Jong-il heeft humor

De meeste historici in het buitenland menen dat Kim Jong-il geboren is in een legerkamp vlakbij de stad Chabarovsk in het Russische Verre Oosten. Zijn vader Kim Il-sung was een belangrijk figuur onder de Koreaanse revolutionaire strijders die naar Rusland verbannen of gevlucht waren. De moeder van Kim was Kim Il-sung eerste vrouw, Kim Jong-suk.
De Noord-Koreaanse autoriteiten houden er een geheel andere lezing op na. De staat zegt dat Kim werd geboren op 152 m hoogte op de flanken van Korea's hoogste berg, de (vulkaan) Paektu. Op het moment van zijn geboorte zou er voor de kust bij Pyongyang een zeemonster zijn opgedoken dat begon te zingen. Daarnaast zou er een dubbele regenboog boven de stad zijn verschenen en gingen in heel het land de bloemen midden in de winter bloeien. Naar aanleiding van zijn geboorte zou ook een nieuwe ster aan de hemel zijn verschenen.

Bron Wikipedia en met dank aan René.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kim_Jong-il

Goed volgerschap

Wie leider wil worden heeft het makkelijk.
Tik maar eens 'leiderschap' in bij Google. je hebt keuze uit een kleine miljoen artikelen, cursussen, opleidingen en min of meer goed bedoelde ideeën. Tik maar eens 'leaderschip' in en je krijgt bijna 200 miljoen artikelen.
Wie zoekt op 'volgerschap' krijgt een stuk minder hits. Vreemd eigenlijk, je zou zeggen dat er meer mensen aan volgen doen dan aan leiden.
Is volgen dan zoveel makkelijker dan leiden?

Onderdanigheid is niet mijn sterkste eigenschap. Ik kan arrogant zijn vooral wanneer men in mijn vakgebied onzin roept en ben gewend weerstand op te roepen bij ambitieuze types.
Dat kan een probleem worden. Hoe doe ik dat? Ik moet me aan mijn plan houden. Wat was ook al weer het plan? Oh ja, ik zou bij een fatsoenlijk bedrijf gaan werken om daar echt bedrijfskundige ict architectuur te bedrijven. Dan moet je zo nu en dan dus volgen. Ja maar die manager gedraagt zicht echt als een zilverrug primaat en volgens mij snapt ie het ook niet echt want ik heb het nou al een keer of wat uitgelegd in Jip en Janneke taal en nog ziet ie het niet.

Volgen blijkt echt een vak apart. Natuurlijk was ik al een en ander gewend in mijn freelance periode waarbij het gebruikelijk is om je dienstbaar op te stellen ten opzichte van je opdrachtgevers, maar die deden dan nog aan belonen doormiddel van het betalen van je facturen. Als je factuur betaald is dan is het meestal wel goed.
Als medewerker binnen een bedrijf valt deze directe prestatiebeloning weg. Betaling volgt sowieso.
Mijn opdrachtgever is nu een manager die op zijn beurt van zijn manager de opdracht krijgt om iets op te leveren. Deze manager opdrachtgevers zijn van een ander slag dan ondernemer opdrachtgevers. Waar de ondernemer vaak denkt vanuit een offensief commercieel of operationeel idee daar denkt een manager vaak vanuit een defensieve positie.
Hij verdedigd zijn positie en de privileges die daar bij horen.
Wat managers en medewerkers echter gemeen hebben is dat beiden medewerkers zijn. Er is maar weinig verschil in status.
Een goed manager begrijpt dit gebrek aan statusverschil en het bijhorende gebrek aan mandaat en zal zijn (vak)mensen met respect behandelen. Een goed volger zal evengoed de frustraties van dit dunne machtsverschil herkennen en zijn leidinggevende niet het leven zuur maken als gevolg van een misplaatst minderwaardigheidsgevoel.

Bron Afbeelding www.nanagementsite.nl

Hulp bij zelfdoding

Wij hebben een goudvis. In een kom. Naast de tv. Het waren er eerst twee. Laatst lag er één op de bodem en die moest ik er uit halen, dat is een vies karwijtje en dat moet ik dan doen. Ik heb hem door de wc gespoeld. Jammer wordt er dan gezegd. Ja, jammer. Nu is er nog maar één. Zal ik die dan ook maar meteen doorspoelen? Nee joh. Das toch zielig? Maar hij is nu zo alleen en dat is toch ook zielig!
Ja, laat hem nou maar!
Ok.
Maar nu als ik nu aan het zappen ben dan word ik wel eens afgeleid door onze goudvis. Hij lijkt me dan aan te kijken met die platte ogen van hem en lijkt me iets te willen vragen. Ik weet wel wat ie wil vragen. "Dood me. Dood me. Spoel mij ook door de wc" Tja. Ik wil wel. Aan mij ligt het niet. Maar dat is hulp bij zelfdoding en dat mag niet.

Hé. Dit gaat over mij!

U wilt graag dat anderen u aardig vinden en bewonderen, maar voor uzelf bent u kritisch. Hoewel uw persoonlijkheid enkele zwakheden vertoont, kunt u die doorgaans goed compenseren. U hebt een aanzienlijk ongebruikt talent, dat u nog niet tot uw voordeel hebt ingezet. Hoewel u discipline en beheersing uitstraalt, maakt u zich regelmatig zorgen en voelt u zich onzeker. Soms twijfelt u er ernstig aan of u de juiste beslissing hebt genomen of het juiste heeft gedaan. U verkiest een bepaalde hoeveelheid afwisseling, en wordt ontevreden wanneer u gehinderd wordt door restricties en beperkingen. U bent er ook trots op een onafhankelijk denker te zijn en u aanvaardt geen beweringen van derden zonder bevredigend bewijs. U hebt ontdekt dat het niet verstandig is uzelf tegenover anderen al te zeer bloot te geven. Soms bent u extravert, vriendelijk en gezellig in de omgang, terwijl u op andere momenten introvert, behoedzaam en gereserveerd bent. Sommige van uw ambities zijn tamelijk onrealistisch.

Het Forer-effect is de neiging van mensen om vage en algemeen geldende uitspraken over de eigen persoon te accepteren als rake, typerende omschrijving, zonder zich te realiseren dat diezelfde omschrijving voor bijna iedereen opgaat. De populariteit van horoscopen, waarzeggerij en sommige persoonlijkheidstesten kan deels door dit effect verklaard worden.

Marco

Ik vind het echt heel vervelend voor je hoor, na alles wat er met je is gebeurd het afgelopen jaar. Ik snap best dat je weer volle bak op het podium moet.
Leontine heeft eenmaal haar wensen en Leco komt ook niet voor niks krullen zetten.
Ik snap ook best dat al die dj's je geweldig vinden, ze zouden echt alles van je draaien. Je bent eenmaal een echt toffe vent. Maar waarom moet je mij nou lastig vallen met die halfbakken sentimentie nummers.
Ga een maandje met John op de veluwe zitten en kom gewoon met een paar goede nummers zoals je dat vroeger ook deed.

Tamagotchi

Sinds een maand of wat twitter ik. Geen idee waarom ik er aan begonnen ben. Meestal begin ik aan zo iets uit een professionele nieuwsgierigheid. Mijn eerste aanraking met het fenomeen was dat van een vriend die opvallend vaak tijdens ontmoetingen afgeleid werd door zijn mobiel. Nou word ik wel vaker in gesprekken genegeerd maar deze vriend raakte wel erg vaak de draad van het gesprek kwijt.
"Ik moet even wat terug tweeten anders verlies ik deze volger en dan zak ik weer onder de honderd volgers" was zijn excuus.
Een spel dus. Een soort Tamagotchi. Een elektronisch huisdier dat je moet verzorgen anders gaat het dood. Maar dan met online vrienden, bekenden of gewoon collega's.
Als je geen onaardige of saaie dingen zegt en bij voorkeur voor je doelgroep interessante dingen dan gaan mensen je "volgen". Als je vervelend blijkt dan stopt men met volgen. Als je heel aardig bent ben je al snel saai en als je heel direct bent dan schop je mensen tegen de schenen en raak je ze weer kwijt. Sommige mensen "retweeten" alleen maar berichten van anderen en krijgen daar betrekkelijk veel volgers mee. Dat kan dus ook.
En je moet een beetje oppassen met wat je zegt. Het is een beetje als in een gezelschap met je directe buurman praten. Als je fluistert dan ben je aan het smoezen en als je te hard spreekt dan heb je minachting voor de groep, Je vergeet snel dat er ook andere mensen meeluisteren en dat kan tot gênante situaties leiden.

Al met al dus een oefening in sociale verhoudingen.

Wat ik nog mis?
Een soort twitter-raad waar je verplicht iemand weg moet wegstemmen. Gewoon voor de spanning.

Kinderen.

Eigenlijk wil ik niet weten hoeveel invloed ik heb op mijn kinderen. Het verminderd de lichtvoetigheid van het opvoeden. Ze zijn zoals ze zijn. Je kunt ze niet veranderen maar toch blijf je een leven lang onderdeel van hun bestaan. Zoals mijn ouders ook altijd een onderdeel van mijn leven zijn. Filmpjes als deze doen je dit weer beseffen.

Mens veroorzaakt kanker

"Kanker is een moderne, door de mens veroorzaakte ziekte en geen natuurlijke aandoening
De onderzoekers baseren hun uitspraak onder meer op vondsten in het oude Griekenland en Egypte. Uit die tijd zijn honderden mummies overgebleven, maar slechts een van de onderzochte personen bleek aan kanker te hebben geleden"
http://www.nu.nl/wetenschap/2356099/mens-veroorzaakt-kanker.html

Er van uit gaande dat mensen in die tijd gemiddeld niet veel ouder werden dan 40 a 45 jaar zou ik graag willen weten wat de huidige sterftekans aan kanker is voor deze leeftijdsgroep. Het lijkt me niet dat die veel hoger ligt dan 1 op een paar honderd.
Op eerste gezicht een leuk staaltje pseudo wetenschap.

Blokken.

Dat het nog best een heel werk is zo een papiertje halen.
Leo (een collega) kwam op mijn werk voorbij met een folder van de NCOI. Een soort LOI voor de werkende klasse. HBO Bedrijfskundige informatica. 1 of 2 jaar. Dat is nou echt wat voor mij dacht ik. Daar rol ik vast zo doorheen want ik zit eenmaal al jaren in de informatica dus dat bedrijfskundige zal dan ook wel lukken.
Nou dat valt toch nog wel een beetje tegen. De NCOI heeft een online platform waar je kunt zien wat je lessen voor de week zijn en waar je moet zijn voor de bijeenkomsten. Elke dinsdagavond zitten we met een stelletje lotgenoten naar een ZZP leraar te luisteren. Ik volg twee modules tegelijk dus om de week hebben we een andere leraar. De kwaliteit van de opleiding is op zijn zachtst bedenkelijk te noemen hoewel ik geen vergelijkingsmateriaal heb. Je moet het eigenlijk maar een beetje zelf uitzoeken. Het lesmateriaal is in orde maar voor de rest ho maar.
Eigenlijk zijn de wekelijkse bijeenkomsten nog het prettigst om informatie met medeleerlingen uit te wisselen. Daar zal het nut wel zitten.
Nou ja, ik ga nog maar een uurtje blokken.
Morgen is het weer dinsdag.
NCOI avond.

Ik werk dus ik ben.

Ik vind mijn werk leuk.
Niet altijd natuurlijk, ook ik heb van die dagen waarvan ik graag wil dat ze snel afgelopen zijn maar door de bank genomen heb ik het naar mijn zin als ik aan het werk ben. En ik ben best vaak aan het werk. Officieel 40 uur per week, maar daar stopt het niet. In de auto of op de fiets naar werk denk ik na over hoe ik bepaalde zaken het best zal aanpakken, in mijn hoofd splits ik werk op of ik bepaal prioriteiten. Wanneer ik naar huis rijd overdenk ik de besluiten die ik overdag genomen heb. Als ik thuis ben dan zoek ik vaak zaken uit of ik studeer om up to date te blijven van nieuwe ontwikkelingen. We gaan niet vaak op vakantie maar als we gaan heb ik altijd een paar dagen nodig om te wennen aan de zorgeloosheid die van de een op andere dag heeft plaatsgevonden.
Ik maak gebruik van diverse sociale media en allen vermelden na mijn naam ‘Applicatie ontwikkelaar’. Boven het gegeven dat ik linkshandig, blond, in 1968 ben geboren, linksdragend of dat mijn moeder Coby heet ben ik Applicatie ontwikkelaar. Op feestjes kennen ze me als Kees van Marja en Kees doet iets in computers, hij schrijft programmaatjes voor bedrijven. Hij is programmeur.
We menen er een identiteit uit af te kunnen leiden. Want zo een baan verdient zo veel dus zal hij wel in zo een auto rijden en in zo een huis wonen, hij zal wel zo intelligent zijn en zo een opleiding hebben gehad en zijn karakter zal wel zo’n beetje zo zijn. En pas op hé, je weet hoe ze zijn, ze zijn allemaal zo.

Gelukkig! Ik heb werk dus ik ben.