Ik doe niet zo vaak iets nieuws maar zo nu en dan doe ik ook mee aan een hype.
Twitteren is mijn laatste. Niks bijzonders, gewoon een manier om de verveling te verdrijven. Je frustraties van je af schrijven heeft echt een louterende werking.
Ook reuze handig om op een feestje of zo van die ongemakkelijke stiltes mee weg te werken.
Ik vraag dan altijd even of er nog iemand twittert.
Er gebeurd dan ineens iets geks. Sommigen weten waar de klepel hangt, maar bij de meesten rinkelt alleen een belletje.
Echt opvallend hoe het dan de figuren van het belletje zijn die zeggen dat ze er helemaal niets mee hebben.
"Das nou echt helemaal niks voor mij!" hoor je dan.
"Ik ga een beetje mijn hele hebben en houden op de twitter gooien!" of "Ik snap ook niet waar je de tijd vandaan haalt! Ik moet gewoon werken!" Dat is wel mijn favoriet. Blijkbaar heb ik zo goed voor elkaar in mijn leventje dat ik de hele dag kan twitteren.
En toch snap ik iets niet. Waarom is het dat sommige mensen geneigd zijn om iets wat ze blijkbaar niet eens kennen, te veroordelen als iets negatiefs? Hebben ze een zo sterk intuïtief vermogen dat ze al op afstand - veel eerder dan ik - de negatieve waarde van iets kunnen inschatten, of zijn deze mensen zo conventioneel van aard dat ze - by default - een defensieve houding aannemen?
Of is het gewoon ouderwets de vrees voor koud water?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten