Wij hebben een goudvis. In een kom. Naast de tv. Het waren er eerst twee. Laatst lag er één op de bodem en die moest ik er uit halen, dat is een vies karwijtje en dat moet ik dan doen. Ik heb hem door de wc gespoeld. Jammer wordt er dan gezegd. Ja, jammer. Nu is er nog maar één. Zal ik die dan ook maar meteen doorspoelen? Nee joh. Das toch zielig? Maar hij is nu zo alleen en dat is toch ook zielig!
Ja, laat hem nou maar!
Ok.
Maar nu als ik nu aan het zappen ben dan word ik wel eens afgeleid door onze goudvis. Hij lijkt me dan aan te kijken met die platte ogen van hem en lijkt me iets te willen vragen. Ik weet wel wat ie wil vragen. "Dood me. Dood me. Spoel mij ook door de wc" Tja. Ik wil wel. Aan mij ligt het niet. Maar dat is hulp bij zelfdoding en dat mag niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten